Dalsze losy Luny Valente i Matteo Balsano

Dzisiaj dodam jeszcze jednego :);

Ostatnio na drugim końcu miasta zbudowano świetny tor dla wrotkarzy, na świeżym powietrzu. To właśnie tam udał się Gaston po wyjściu z Rollera. Ciężko mu było nie mówić nic Ninie, ale zawsze dotrzymywał słowa danego przyjaciołom. Zatrzymał się widząc grupkę tańczących wrotkarzy.Wśród których zobaczył Matteo. Była to spektakularna praca stóp i wielu trików. Po przerwanym występie wrotkarze dostali wiele braw. Gaston podjechał do swojego przyjaciela.
-Nie chciałeś się czasem ukrywać?
-Ciebie tez milo widzieć- dwóch chłopaków rzuciło się sobie w ramiona.
-Myślałam że spotkanie z Luną zajmie ci trochę więcej czasu- uśmiechnął się i szturchnął przyjaciela w ramie, ale nagle zobaczył że ten na wspomnienie Luny tylko posmutniał- co się stało?
-Ktoś mnie ubiegł- Matteo lekko się uśmiechnął - widziałem jak gadała z Simonem i trzymała go za rękę, chyba znowu przegrywam z gitarzystą.
-A co dziwisz się? Nie odzywasz się do niej dwa tygodnie i myślisz ze przyjmie cie z otwartymi ramionami?-Matteo omal nie zjadł Gastona wzrokiem, kiedy ten to powiedział.
-Chyba niepotrzebnie zawracałem sobie głowę z powrotem tutaj.
-Słuchaj mnie jesteś idiotą - Matteo zaskoczony spojrzał na Gastona, który walnął go wcale nie tak lekko w ramię- Od twojego wyjazdu mówi tylko o tobie. Od Niny wiem że nie je, czasami wręcz nie śpi. A jak śpi to śni o tobie.
-Ale...ja...widziałem...- Matteo był tak zaskoczony słowami przyjaciela ze nie mógł wydusić z siebie żadnego słowa.
-To źle widziałeś najprawdopodobniej Luna jest w Rollerze, jedz do niej i w końcu weź się w garść.
-Dzięki- Matto złapał kask, który przed chwila zdjął i pognał jak wiatr w stronę Rollera. Gaston stal jeszcze chwile z uśmiechem na twarzy i potem sam o wiele wolniej ruszył w tamta stronę, aby zobaczyć się z Nina.
                                                                                ***
Nina wyszła przed Roller, aby zaczerpnąć świeżego powietrza.Zastanawiała się dokąd mogła pojechać znowu Luna. Ruszyła w stronę parku. Ale nigdzie nie mogła jej zobaczyć. Trzymała w ręce wisiorek Luny z księżycem, który ta oczywiście znowu zgubiła. Westchnęła i miała już iść do domu, kiedy z nad przeciwka nadjechał niezbyt rozgarnięty wrotkarz. Był bardzo rozpędzony i jechał wprost na nią. Wiedziała że nie zdąży się uchylić. On jechał jakby w ogóle nie zwracał na nią uwagi. Spojrzała na prawo potem na lewo w końcu uskoczyła,  w ostatnim momencie przewracając się na trawę. Powoli wstała i otrzepała spódniczkę którą miała na sobie. Kiedy spojrzała do góry zauważyła że wrotkarz zbliża się do niej, ale już o wiele wolniej. Chciała odejść ale w ostatniej chwili zauważyła dziurę w nowej spódniczce.
,,Da się ją zaszyć" - pomyślała.
Wrotkarz dalej się zbliżał. Ale Nina nie mogła zobaczyć kto to. Dopiero kiedy podniosła swoje okulary przeżyła szok. Przetarła okulary i spojrzała jeszcze raz ale nic się nie zmieniło.
-Matteo? Matteo Balsano? Jak ty tu? - Była w takim szoku że omal nie upadła. Ale w ostatniej chwili ktoś ją podtrzymał odwróciła się i ujrzała Gastona stojącego za nią. Patrzyła to raz na jednego i potem na drugiego. Nikt się nie odzywał. W końcu Nina spojrzała ze złością na Gastona.
-Czemu mi nie powiedziałeś myślałam ze nie mamy przed sobą tajemnic?
-To akurat moja wina. Prosiłem go aby nikt się nie dowiedział- Matteo w końcu postanowił się odezwać. Teraz Nina spojrzała na niego dalej nie mogła uwierzyć że on tu jest. A Luna? Luna chyba będzie skakać z radości do nieba-Nina szukam Luny widziałaś ją?
-Poszła pojeździć ale nie mam pojęcia gdzie, zostawiła to - pokazała Matteo tak wszystkim dobrze znany wisiorek.
-Pójdę jej poszukać.
-Jeśli ją znajdziesz daj jej to - podała Matteo wisiorek i uśmiechnęła się do niego - świetnie ze wróciłeś Matteo.
-Ja też się cieszę.